...

...

De Akolet stam - October 15, 2010

(nieuws vanuit stammen waarvan we de zendelingen kennen)

De Akolets leven aan de zuidkust van ons mooie eiland. Zendelingen hebben de taal en de cultuur al zover geleerd dat ze vanaf januari hier het chronologische bijbelonderwijs willen gaan starten. Dat is een serie lessen die systematisch vanaf de schepping tot Jezus Christus de bijbel doorgaat en alle belangrijke feiten op een rijtje zet. Ondertussen is het lees- en schrijfonderwijs aan de stam al gestart. Dat hebben we al eens eerder vermeld in dit dagboek (zie 5 sep). En zo gebeurt er al heel wat in die stam. Lees het verhaal over Gili en bid dat meer Akolets op Jezus Christus gaan vertrouwen zoals Gili:

Gili begrijpt sinds kort dat Christus stierf voor hem, en nu is hij niet langer gevangen in zijn angst voor de dood zoals zijn mede Akolets.
De dag dat Gili zijn vertrouwen in Jezus Christus stelde verscheen er een enorm brede glimlach op zijn gezicht.
Hij bleef maar zeggen: "Ik begrijp het nu, en ik begreep het eerst niet! Mijn verstand was op slot. Maar nu zie ik het!

De zendeling vroeg hem: Dus waar ga je naar toe als je sterft? "Ik zal met God zijn!" was Gili's antwoord. "Ik hoef niet langer bang te zijn, niet meer bang om te sterven. Eigenlijk kijk ik er naar uit!".
De Akolets hebben eeuwenlang in angst voor de dood geleefd. Gili had uitgelegd welke diepgewortelde angst hem en zijn mede-Akolets beheerste. Het is heel bijzonder dat hij nu zo eenvoudig en vol vertrouwen kan zeggen dat hij niet meer bang is.
De volgende dag vroeg de zendeling hem: "Wat denk je van de vele Akolets die zijn gestorven en deze boodschap van Jezus Christus niet hebben gehoord?" En Gili overwoog: "Tja, hoe zouden ze niet gescheiden kunnen zijn van God? Ook zij waren zondaars en kenden hun Verlosser niet, Jezus Christus, de Enige die het voor hen in orde kan maken met God."
Na een korte pauze ging Gili verder: "Dus daarom waren jullie altijd zo verdrietig als iemand van ons stierf. En daarom zijn jullie zo ongerust als een oudere ziek wordt. Jullie zijn bang dat hij gescheiden van God zal sterven. Dat snap ik nu".
En zo spraken Gili en de zendeling af dat vanaf nu zij samen naar zieke mensen gaan om deze boodschap van Jezus Christus met hen te delen, in afwachting van het systematische onderwijs aan de stam dat in januari start.Bid dat Gili mag groeien in zijn geloof in God en dat hij de Akolets kan aanmoedigen om vanaf januari het systematische bijbelonderwijs te volgen.

Onze afgelopen week

Morgenmiddag zal Roelie over onze belevenissen van deze week schrijven.
Mijn werk is o.a. de plaatjes erbij te leveren.

Angelica maakt slaapmatjes voor haar gezin.
Deze liggen op een laag van dunne takken en dat slaapt best goed!

Nieuwe zendelingen moeten eerst Tok Pisin leren. Hier zijn ze in gesprek met een houtbewerker, begeleid door iemand die de taal al spreekt.

Judith met een koelbox vol ijsjes op haar hoofd. Zij hoopt die te verkopen op een naburig sportveld en zo wat geld bij te verdienen om het schoolgeld voor haar kinderen te betalen.

Roelie knutselt met Grace en Sabrine

.
De twee jonge bezoeksters

De Canadese Wrights nodigden onze 3 Nederlandse gezinnen op hun "Thanksgiving" maaltijd.

Rioelie en Tineke hebben plezier in de "oogst" plakplaatjes die de tafel versieren.

Sinco heeft het bezoek van Jan en hem aan de Moukstam in een fotoreportage en een paar films vastgelegd en op een DVD gebrand. Tzt kunnen jullie in Nederland dan ook het fimpje bekijken.

De school is weer begonnen. Roelie helpt af en toe mee met het kleuterklasje!

Alweer een jongen die snel geld wilde verdienen door wat eieren op zijn voorhoofd kapot te laten slaan.

Maar ook nu werd het 3e ei bij nader inzien niet kapot geslagen en ging de 100 kina op het laatste moment zijn neus voorbij!

Het slachtoffer van het afgelopen jaar kijkt grijnzend toe. Hij wist wel dat er alleen eigeel voor het slachtoffer overbleef en geen geld.

Zaterdag was de wokmeri van Jan en Annette en ons jarig. Judith met haar kinderen tracteerden we op een dagje uit naar Kimbe. Op de foto een koffiepauze met door Judith zelf gebakken cake.

Naar begin